کیت بلانشت در هابیت

کیت بلانشت بازیگر استرالیایی برنده اسکار در دو فیلم «هابیت» به کارگردانی پیتر جکسون بازی می کند.

گفتگو با عباس کیارستمی

ماهنامه مدیریت ارتباطات نوشت:

عباس کیارستمی گفت‌وگوی مشروحی در مورد تجربه‌های عکاسی اش و ارتباطات بصری عکس از نگاهش انجام داده است.این کارگردان شهیر ایرانی در این گفت‌و‌گو از 32 سال عکاسی گفته و اینکه چرا سوژه‌هایی چون جاده، دیوار و پنجره برای او مهم هستند: «گاهی متهم می‌شوم که چرا عکس اجتماعی نمی‌گیرم. خیلی‌ها می‌گویند چرا انسان‌گریز هستی؟ واقعیت این است که من عکاس اجتماعی نیستم. 32 سال پیش، عکاسی را با طبیعت شروع کردم، برای فرار از شهر و مناسبت‌های شهری و دوری از شهرنشینی. بله، برای فرار از شهر بوده است. به هر حال این اتهام را می‌پذیرم که چرا عکس اجتماعی نمی‌گیرم؛ هرچند اگر عکسی بگیرم که در آن انسان نباشد، برایم بهتر است. بهتر است یکی، دو تا از عکس‌ها خالی از انسان باشد؛ هرچند در عکس‌هایم رد پای انسان هم هست»

بخش کوتاهی از این مصاحبه مفصل را در ادامه می‌خوانید:

روز مادر مبارک ...

میلاد با سعادت دخت نبی اکرم حضرت فاطمه الزهرا و همچنین روز مادر بر همه ی مسلمانان به ویژه مادران مهربان ایرانی مبارک باد.

محمود کلاری فیلمبردار سینمای ایران‌

محمود کلاری در حدود 20 سالگی فنون و مهارت‌های رشته عکاسی را در آمریکا فراگرفت. زمانی که در اوایل دهه 50 کارش را به‌ عنوان عکاس مطبوعات در ایران آغاز کرد، هیچ‌گاه نه او و نه کس دیگری تصورش را می‌کرد که این جوان بااستعداد از فرنگ برگشته، حدود 2 دهه بعد قرار است در سینمای ایران پاجای پای بزرگانی مثل مهرداد فخیمی و علیرضا زرین‌دست بگذارد و کارش در جهان تحسین شود. محمود کلاری زمانی که در ابتدای کارش در مطبوعات، عکاسی می‌کرد، سینمای ایران تازه جان گرفته بود و از سیطره فیلم‌های بی‌ارزش رها شده بود و فیلم‌های جدید افق‌های تازه‌ای را پیش‌ روی جوانان می‌گشود تا با خیال راحت در این راه گام بردارند و بدانند که امکان پیشرفت هنری برایشان میسر است.

صد البته عکاسی فیلم جزو رشته‌هایی بود که با ظهور فیلم‌هایی مثل قیصر و گاو صاحب هویت شد. تا پیش از آن تهیه‌کنندگان فیلمفارسی با قراردادی که با عکاسخانه‌ها منعقد می‌کردند، کار عکاسی فیلم‌شان را به دست اینان می‌سپردند. یکی از نخستین عکاسان حرفه‌ای و هنرمند سینمای ایران امیر نادری بود که با قیصر نامی به هم زد و رفته‌رفته مقدمات فیلمسازی‌اش را فراهم آورد.

تام هنکس در سگ های خواب آلود

تام هنکس رسما به «سگ های خواب آلود» کاترین بیگلو پیوست

درباره‌ جیمز‌ دین‌ جوان ‌ناکام ‌سینما

فرق جیمز دین با بزرگان محبوبی مثل همفری بوگارت، گاری کوپر، جیمز استوارت، مارلون براندو و پل نیومن در این است که آنان توانستند در یک دوره نسبتا طولانی ردپایی از خلاقیت، توانایی و هنر خود را برجا بگذارند و قطعا در کارنامه‌شان آثار ضعیفی هم وجود داشت که در سایه آثار ارزشمندشان گم شد.

 امروز اگر کسی از براندو اسم می‌برد به «شورش در کشتی بونتی» یا «کنتسی از هنگ‌کنگ» کاری ندارد و همه تا اسم او را می‌شنوند یاد «پدرخوانده» و «اینک‌آخرالزمان» می‌افتند.

درباره همه بازیگرانی که در طول دوران فعالیت‌شان سیر طبیعی را گذرانده‌اند این قانون آزمون و خطا صدق می‌کند اما جیمز دین نابغه سینما و بازیگری، یکی از بزرگترین دستاوردهای مکتب بازیگری آکتورز استودیو و یکی از اسطوره‌های تاریخ سینما هیچ‌گاه فرصتی برای تجربه این سیر طبیعی پیدا نکرد. تنها کسی که از این حیث آن هم تاحدودی قابل قیاس است با جیمز دین، ناتالی وود است که در مقطعی به‌مراتب طولانی‌تر از جیمز دین زندگی کرد و سپس درگذشت