یک نگرش فلسفی – کلامی به فیلم drive angry

فیلم  drive angry     یا خشونت بران ، جزو فیلم های اکشن سینمای هالیوود است که درسال 2011 اکران شده است و هرچند محتوایی منجی گرایانه دارد ولی به سبب تاکیدش بر آموزه ها و صحنه ها ی شیطان پرستانه satanistic   اهمیت پیداکرده است.

ازاین فیلم چند برداشت می توانیم کرد که  در ادامه بیان خواهم داشت.

نقد و بررسی فیلم The Rite

نقد و بررسی فیلم The Rite – جن گیری با رویکرد اخرالزمانی

هنگامی در سال ۱۹۶۹ فیلم “بچه رزماری” رومن پولانسکی برپرده سینماها رفت ، در واقع به نوعی نیمه پنهان ماه نمایان شد!

یعنی در حالی که تا آن تاریخ کسی از شیطان پرستی و شیطان پرستان و فرقه منسوب به آنها خبری نداشت ، ناگهان جامعه آمریکا و هالیوود با پدیده ای تکان دهنده مواجه شدند که مثل موجود سری فیلم های “بیگانه” درون آنها رشد کرده و بزرگ شده بود و حالا با شکل و شمایلی کریه ، خود را نشان داده و از درون آن جامعه بیرون می زد. هالیوودی که تا آن روز به حضور اخلاقیات و نمادهای مذهبی در آثارش  تظاهر می کرد و به عنوان ویترین جامعه دینی آمریکا، خود را در مقابل سینمای ضد اخلاقی اروپا ، حافظ معنویت و کرامت انسانی می دانست و اینک در برابر یک پرده دری ضد دینی قرار گرفته بود. سینمایی که تا آن روز ، جان فوردش به قرار دادن سمبل های کاتولیسم در فیلم های وسترن معروف بود و آلفرد هیچکاک در فیلم “اعتراف می کنم” ، مقام کشیش را تا آنجا بالا می برد که حتی در آستانه محکومیت جنایی هم حاضر نیست اسرار قاتلی که نزدش اعتراف کرده را برملا سازد و هنری کینگ درباره قدیسه ای به نام برنادت فیلم می ساخت و بزرگانش مانند دیوید وارک گریفیث و هنری کاستر و ویلیام وایلر و نیکلاس ری و حتی امروز مارتین اسکورسیزی و مل گیبسون ، بخش هایی از زندگی عیسی مسیح ، را جلوی دوربین می بردند.

اما به راستی در سال ۱۹۶۹ چه اتفاقی افتاده بود که موضوع شیطان پرستی و شیطان پرستان را به سینمای هالیوود آورد و درواقع پرده از یک سری مکنونات جامعه آمریکایی برداشت؟

درباره جورج کلونی‌

جورج کلونی از آن دسته بازیگرانی است که هم ظاهر مناسب و جذابی برای تماشاگران عام سینما دارد و هم هنر کافی و لازم را برای کارش. نام او را بارها در صدر فهرست خوش‌تیپ‌ترین و جذاب‌ترین بازیگران سینما دیده‌ایم و جایزه اسکاری که سال قبل گرفت، نشان داد که اصول کاری‌اش را بسیار خوب درک می‌کند و یکی از بهترین بازیگران حال حاضر سینمای جهان است.

کلونی در فیلم‌هایش مورد توجه کارشناسان و مردم عادی است. به این دلیل که نگاهی به کارنامه او نشان می‌دهد که فیلم‌های عامه‌پسند و روشنفکرانه را با هم دارد. از طرفی می‌رود تا در فیلم پرفروش برادران کوئن «ای برادر تو کجایی» بازی می‌کند و از سوی دیگر می‌پذیرد در فیلم سیاسی و جدی «سیریانا» بازی کند. به عنوان تهیه‌کننده اجرایی با استیون سودربرگ همکاری می‌کند و از فیلم‌های نوآورانه و نوجویانه‌ای مثل «ژاکت» پشتیبانی می‌کند و در عین حال مثل آنتونیو باندراس یا دیوید بکام هم می‌رود به عنوان مدل اسپانسر عینک‌های آفتابی هم ایفای نقش می‌کند. این‌ها همه نشان از روحیه خوب جورج کلونی در کارش دارد.

تحلیل فیلم the book of eli

شاید اگر تا ۴۰-۳۰ سال پیش کسی حرف از آخرالزمان به زبان می‌آورد، با تمسخر و طعنه دیگران مواجه و یا در بهترین حالت ممکن، به شیعه‌گری متهم می‌شد، اما امروزه اعتقاد به منجی و آخرالزمان در میان تمام ادیان دیده می‌شود و ظهور و بروز آن در تولیدات هالیوود نیز آشکار است.

جلال مقدم مهجور و قدر ندیده

حساب کنید که 11 سال قبل از این که دو فیلم «گاو» و «قیصر» ساخته شوند و سینمای ایران یک تکان نسبی بخورد، یعنی در سال 1337 اوضاع چطوری بود. واقعا قابل گفتن نیست که معدود فیلم‌های به جا مانده آن زمان، هیچ نقطه قابل اتکایی ندارند. اگر مثلا در فیلم فارسی‌ها حداقل یک شوخی می‌تواند تماشاگر را برای یک بار هم که شده بخنداند، در فیلم‌های دهه30 بندرت پیش می‌آید که یک نکته کوچک و قابل ذکر پیدا کرد.

حتی کارگردانان از فرنگ برگشته و منتقدان اروپا رفته پرمدعا هم، در عمل نشان دادند که کپی نامرغوب همان فیلمسازان فیلم‌های آبگوشتی بودند. در این میان البته استثنایی وجود دارد؛ فیلمی به‌نام «جنوب شهر» که به‌اعتقاد بسیاری از تاریخ‌نگاران و تحلیلگران سینمای ایران، آغازگر جریان جدی سینمای ایران بود. فیلمنامه این فیلم را جلال مقدم جوان نوشت؛ همان کسی که بینندگان او را در اواخر عمرش در سریال «این خانه دور است» دیدند که زوج توران مهرزاد بود در کنار تعداد دیگری از پیشکسوتان سینما و تئاتر. همان کسی که در بخشی از فیلم ماندگار «هامون» نقش دکتر سماواتی را بازی کرد که در میان صحبت‌های مهشید (بی‌تا فرهی) توی صندلی‌اش فرو می‌رود و زمان دستشویی رفتن، بی‌توجه به صحبت‌های حمید (خسرو شکیبایی) است. همان آقا جلال تنها و خلوت‌گزیده «دندان‌مار» که از آواز استاد بنان و خوانساری تعریف می‌کند و همان مرد بلند بالایی که بهروز افخمی درخشان‌ترین فیلمش «شوکران» را با احترام به او و فیلم نوجویانه‌اش «پنجره» ساخت.

« مگامایند » ؛ آخرین پرده از صراحت آخرالزمانی هالیوود !

 در طول فیلم ، مگامایند از لباس‌های جادوگری استفاده می کند و شاید یکی از جالب ترین مسائل درباره این فیلم شعاری باشد که بر روی کاور آن نوشته شده است که همان پیام و محور اصلی فیلم است: What if the bad guy won? یعنی چه اتفاقی می افتد اگر پسر بد برنده بشود؟

اخیراً کارتونی به نام «کله کدو» با دوبله فارسی در فروشگاه‌های کشور در اختیار عموم مردم قرار گرفته است. کارتونی که محصول سال ۲۰۱۰ کشور امریکاست که محصولی از محصولات کمپانی Dream Works به حساب می‌آید. فیلمی که شاید بتوان آن را صریح‌ترین فیلم‌های هالیوود درباره آخرالزمان لااقل در حوزه انیمیشن دانست. پرده‌ای دیگر که بیش از پیش قصد و منظور صاحبان هالیوود را در به کارگیری سینما به عنوان یک ابزار استراتژیک نمایان می‌کند.